Κριτικές
Xάινερ Μίλερ
Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΜΛΕT
Περί της κοινωνικής χρησιμότητας των διανοούμενων
Περιμένουμε την κριτική σας, τα σχόλιά σας, τις εντυπώσεις σας...
Να ρωτήσω; Υπάρχει κανένα μεγάλο αριστερό ΜΜΕ που να ασχοληθεί με αυτό το ανέβασμα του εμβληματικού «Η μηχανή Άμλετ» του Χάινερ Μίλερ; Εκτός αν το θέμα που προτάσσει η συγκεκριμένη παράσταση, το θέμα της «κοινωνικής χρησιμότητας των διανοουμένων», ο ρόλος δηλαδή που παίζουν στην διατήρηση του εκάστοτε πολιτικού status quo, δεν είναι και τρομερά επίκαιρο. Γιατί αν ρίξεις μια ματιά σε αυτά που διαφημίζονται περισσότερο, είναι του τύπου «αναμνήσεις μιας αντάρτισσας», «πόσο ο Στάλιν καταπίεζε τους καλλιτέχνες» και «επαναστατικά τσιπουράδικα» στα Εξάρχεια.
Να πούμε βέβαια ότι είναι κακόβουλοι όποιοι λένε ότι η σιωπή έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο χώρος που στεγάζει την παράσταση, ανήκει σε ακροαριστερή εφημερίδα που ασκεί κριτική στην χαρωπή ανερχόμενη mainstream αριστερά
Να πούμε βέβαια ότι είναι κακόβουλοι όποιοι λένε ότι η σιωπή έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο χώρος που στεγάζει την παράσταση, ανήκει σε ακροαριστερή εφημερίδα που ασκεί κριτική στην χαρωπή ανερχόμενη mainstream αριστερά
Ημερομηνία ανάρτησης: 02 Απρίλιος 2014
Αναρτήθηκε από: Konstantinos Kostouros
Αναρτήθηκε από: Konstantinos Kostouros
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη δουλειά που αφιερώθηκε στο έργο αυτό. Βρήκα ότι ήταν ένας συνταρακτικός συνδυασμός έκρηξης συναισθημάτων και ανάδειξης πολιτικών μηνυμάτων μέσα από το μπαλαντζάρισμα του καλλιτέχνη και τα πάθη της γυναίκας μέσα στην ταξική κοινωνία και πάλη. Ένα εξαιρετικό ανέβασμα με πολύ δυνατά επιμέρους στοιχεία. Συγχαρητήρια στους συντελεστές.
Ημερομηνία ανάρτησης: 10 Μάρτιος 2014
Αναρτήθηκε από: Βασίλης
Αναρτήθηκε από: Βασίλης
Είδα την παράσταση στο στούντιο Λήδρα στην Πλάκα για πρώτη φορά και μου άρεσε πολύ.
Κατ ΄αρχάς ένιωσα αυτό που λέμε ότι πέρασα καλά. Η μουσική (το ψυχαγωγικό υπόστρωμα),δημιουργούσε μία ευχάριστη διάθεση σε όλη τη διάρκεια.
Οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους πολύ καλοί, το έργο ήταν αυτό του λέμε λαικό θέατρο,με πολιτικά-ταξικά μηνύματα, δεν ήταν σε καμμία στιγμή κουραστικό,η διάρκειά του σωστή και φυσικά η κουβέντα στο τέλος αναπόσπαστο μέρος της παράστασης. Θεωρώ ότι αναπόσπαστο μέρος της παράστασης είναι και το πρόγραμμα που είναι ένα μικρό βιβλίο-θησαυρός και πρέπει να το πάρουν όλοι όσοι θέλουν να δούν την παράσταση.
Παρά το ότι από ότι όπως είπαν οι δημιουγοί η παράσταση έχει φτιαχτεί για το κτήριο της ΚΟΝΤΡΑ,εγώ την ευχαριστήθηκα και εκεί στην Πλάκα και έφυγα γεμάτος ,με ερεθίσματα για προβληματισμό, έφυγα πιο μορφωμένος,και στις επόμενες μέρες αφιερώθηκα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το πρόγραμμα-βιβλίο.
Δεν ανήκω σε αυτό που λέμε θεατρόφιλο κοινό, αυτό φαίνεται και από τον απλό τρόπο που γράφω, είναι μια παράσταση που θα επιδιώξω να την ξαναδώ στην ΚΟΝΤΡΑ,είναι ένα έργο ενάντια στην αστική αποχαύνωση.
Μπράβο σε όλους σας , είστε πολύ δεμένη ομάδα,έχετε ρίξει πολύ δουλειά και έχετε κάνει ένα πολύ ποιοτικό έργο.
Κατ ΄αρχάς ένιωσα αυτό που λέμε ότι πέρασα καλά. Η μουσική (το ψυχαγωγικό υπόστρωμα),δημιουργούσε μία ευχάριστη διάθεση σε όλη τη διάρκεια.
Οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους πολύ καλοί, το έργο ήταν αυτό του λέμε λαικό θέατρο,με πολιτικά-ταξικά μηνύματα, δεν ήταν σε καμμία στιγμή κουραστικό,η διάρκειά του σωστή και φυσικά η κουβέντα στο τέλος αναπόσπαστο μέρος της παράστασης. Θεωρώ ότι αναπόσπαστο μέρος της παράστασης είναι και το πρόγραμμα που είναι ένα μικρό βιβλίο-θησαυρός και πρέπει να το πάρουν όλοι όσοι θέλουν να δούν την παράσταση.
Παρά το ότι από ότι όπως είπαν οι δημιουγοί η παράσταση έχει φτιαχτεί για το κτήριο της ΚΟΝΤΡΑ,εγώ την ευχαριστήθηκα και εκεί στην Πλάκα και έφυγα γεμάτος ,με ερεθίσματα για προβληματισμό, έφυγα πιο μορφωμένος,και στις επόμενες μέρες αφιερώθηκα να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω το πρόγραμμα-βιβλίο.
Δεν ανήκω σε αυτό που λέμε θεατρόφιλο κοινό, αυτό φαίνεται και από τον απλό τρόπο που γράφω, είναι μια παράσταση που θα επιδιώξω να την ξαναδώ στην ΚΟΝΤΡΑ,είναι ένα έργο ενάντια στην αστική αποχαύνωση.
Μπράβο σε όλους σας , είστε πολύ δεμένη ομάδα,έχετε ρίξει πολύ δουλειά και έχετε κάνει ένα πολύ ποιοτικό έργο.
Ημερομηνία ανάρτησης: 26 Ιανουάριος 2013
Αναρτήθηκε από: Γιώργος
Αναρτήθηκε από: Γιώργος
Bravo stous syntelestes. Poly kali douleia. Se ena dyskolo ergo, i parastasi katafere na mas dosei dekades erethismata. Mas vomvardise stin kyrioleksia me skepseis kai poly wraies eikones.
Ημερομηνία ανάρτησης: 18 Ιανουάριος 2013
Αναρτήθηκε από: Maria
Αναρτήθηκε από: Maria
Βλέποντας σαν απλή θεατής το έργο του Χ. Μίλερ παιγμένο από την θεατρική ομάδα «ανοικείωση», θέλω να γράψω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η παράσταση.
Το έργο ως προς τα μηνύματα είναι καθαρά πολιτικό. Είναι διδακτικό, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του καθενός, γιατί έχει σαν σκοπό να τους προβληματίσει όλους και όχι μόνον τους μαρξιστικά σκεπτόμενους.
Διαβάζοντας το κείμενο γίνεται φανερό ότι πρόκειται για ένα έργο γραμμένο για να το δούμε με τη λογική. Όμως, ο τρόπος που παρουσιάζεται στη σκηνή, δεν είναι μια στεγνή απαγγελία. Ο λόγος, σε συνδυασμό με τη συνεχή κίνηση των ηθοποιών και την έκφραση των προσώπων, ακόμα και των ματιών όταν φοριούνται οι μάσκες, δημιουργούν ένα έργο οικείο στον θεατή. Επίσης, ο χώρος που παίζεται η παράσταση βοηθάει στη αμεσότητα με τον θεατή και είναι σαν να μιλάει το έργο στον καθ΄ έναν από κοντά.
Ο συγγραφέας δημιουργεί συνεχείς αντιφάσεις.
Ο υπότιτλος «περί της κοινωνικής χρησιμότητας των διανοουμένων» γίνεται ξεκάθαρος αφού ο πρωταγωνιστής, αρχικά σαν Άμλετ, καταρρίπτει το θεσμό της οικογένειας και στη συνέχεια εμπλέκεται στην εξέγερση, όμως στο τέλος ενσωματώνεται και τάσσεται με την εξουσία.
Παράλληλα έχουμε έναν ΥΜΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, αφήνοντας να εννοηθεί η θέση της στην κοινωνία και κάνοντας σχόλιο για την ελευθερία της και τα επαναστατικά κινήματα.
Σαν αρχαίος χορός μπαίνουν οι γυναίκες αργά στη σκηνή. Όπως έμπαιναν κάποτε σε αρχαίο θέατρο με λευκές χλαμύδες πιασμένες η μια με την άλλη, ύστερα έκαναν κύκλο και απήγγειλαν τα χορικά. Έτσι και εδώ οι γυναίκες μπαίνουν αργά, πιασμένες μαζί, ντυμένες στα λευκά, γυναίκες νεκρές. Σχηματίζουν στη συνέχεια μορφές από πίνακες ζωγράφων που έμειναν στην ιστορία.
Το κομμάτι αυτό συνδέεται απόλυτα με το τέλος. Επιτυχημένη η σύλληψη του σκηνοθέτη!
Οι γυναίκες φορώντας το χρώμα της εξέγερσης παίρνουν εκδίκηση.
Η Οφηλία δίνει τη θέση της στην Ηλέκτρα, στη γυναίκα της αρχαίας τραγωδίας που παίρνει εκδίκηση, έτσι και εδώ οι γυναίκες σαν Ηλέκτρες ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ για τιμωρία!
ΤΟ ΓΛΥΠΤΟ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ : Μένει επιβλητικό στη σκηνή.
Ένα ΜΠΡΑΒΟ στον πρωταγωνιστή ηθοποιό, την πρωταγωνίστρια του χορού και σε όλη την υπόλοιπη θεατρική ομάδα για το ΑΡΙΣΤΟ αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο παρά η συνέχεια του σωστού μας εαυτού.
Το έργο ως προς τα μηνύματα είναι καθαρά πολιτικό. Είναι διδακτικό, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του καθενός, γιατί έχει σαν σκοπό να τους προβληματίσει όλους και όχι μόνον τους μαρξιστικά σκεπτόμενους.
Διαβάζοντας το κείμενο γίνεται φανερό ότι πρόκειται για ένα έργο γραμμένο για να το δούμε με τη λογική. Όμως, ο τρόπος που παρουσιάζεται στη σκηνή, δεν είναι μια στεγνή απαγγελία. Ο λόγος, σε συνδυασμό με τη συνεχή κίνηση των ηθοποιών και την έκφραση των προσώπων, ακόμα και των ματιών όταν φοριούνται οι μάσκες, δημιουργούν ένα έργο οικείο στον θεατή. Επίσης, ο χώρος που παίζεται η παράσταση βοηθάει στη αμεσότητα με τον θεατή και είναι σαν να μιλάει το έργο στον καθ΄ έναν από κοντά.
Ο συγγραφέας δημιουργεί συνεχείς αντιφάσεις.
Ο υπότιτλος «περί της κοινωνικής χρησιμότητας των διανοουμένων» γίνεται ξεκάθαρος αφού ο πρωταγωνιστής, αρχικά σαν Άμλετ, καταρρίπτει το θεσμό της οικογένειας και στη συνέχεια εμπλέκεται στην εξέγερση, όμως στο τέλος ενσωματώνεται και τάσσεται με την εξουσία.
Παράλληλα έχουμε έναν ΥΜΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, αφήνοντας να εννοηθεί η θέση της στην κοινωνία και κάνοντας σχόλιο για την ελευθερία της και τα επαναστατικά κινήματα.
Σαν αρχαίος χορός μπαίνουν οι γυναίκες αργά στη σκηνή. Όπως έμπαιναν κάποτε σε αρχαίο θέατρο με λευκές χλαμύδες πιασμένες η μια με την άλλη, ύστερα έκαναν κύκλο και απήγγειλαν τα χορικά. Έτσι και εδώ οι γυναίκες μπαίνουν αργά, πιασμένες μαζί, ντυμένες στα λευκά, γυναίκες νεκρές. Σχηματίζουν στη συνέχεια μορφές από πίνακες ζωγράφων που έμειναν στην ιστορία.
Το κομμάτι αυτό συνδέεται απόλυτα με το τέλος. Επιτυχημένη η σύλληψη του σκηνοθέτη!
Οι γυναίκες φορώντας το χρώμα της εξέγερσης παίρνουν εκδίκηση.
Η Οφηλία δίνει τη θέση της στην Ηλέκτρα, στη γυναίκα της αρχαίας τραγωδίας που παίρνει εκδίκηση, έτσι και εδώ οι γυναίκες σαν Ηλέκτρες ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ για τιμωρία!
ΤΟ ΓΛΥΠΤΟ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΧΑΝΗ : Μένει επιβλητικό στη σκηνή.
Ένα ΜΠΡΑΒΟ στον πρωταγωνιστή ηθοποιό, την πρωταγωνίστρια του χορού και σε όλη την υπόλοιπη θεατρική ομάδα για το ΑΡΙΣΤΟ αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο παρά η συνέχεια του σωστού μας εαυτού.
Ημερομηνία ανάρτησης: 08 Οκτώβριος 2012
Αναρτήθηκε από: efi.xar
Αναρτήθηκε από: efi.xar